çok şey söylemek isteyip söyleyememek

bi otursak böyle konuşabilsek eminim hoşuna gidecek söylediklerim,çok güzel şeyler söyleyeceğim ama imkansız

söylemeyi de geçtim çok şey yazmak istiyorum onu bile beceremiyorum

söyleyemeyince ya da yazamayınca kendine kızmak...

(bkz: yaran yanlış okumalar) (bkz: çay söylemek isteyip söyleyememek)

dudaklarından dökülmek isteyen çok şey vardır, zihninin içinde bir kargaşa hakimdir. o kelimeler dudaklarının arasından dışarı sızsa buruk yüreğin belki biraz nefes alacaktır ama boğazında oturan yumru canını yakar, içine atarsın. öyle yorgun olursun ki asırlardır yaşıyormuşsun da daha yaşamaya halin kalmamış gibi. kelimelerin birleşip koca bir roman olabilecekken tüm yaşanmışlıkları gözlerine sığdırır, kanayan parçalanmış harfleri cebine tıkar ve susarsın. sonra derler ki "zaten umursamadı." bilmezler ki ruhun küflenmiş, beyin kıvrımların artık çürümüş; sessizlikten oluşan alfabeyi kullanmaya alışmışsın.

bir sey soylemek istemeden cok sey soylemek var bir de arkadaslar o daha bi kotu oluyor

ha şu ağzım bi açılsada herşeyi söylesem ne var konuşmak acı susmak zehir gibi

ruh halim tam olarak bu

o kadar çok birikmiştir ki hangi birini söyleyeceğini şaşırır insan sonra da susup hepsini imha etmek yoluna gider.

dinleyen yok ki

(bkz: sussam gönül razı değil söylesem tesiri yok) nedendir bilinmez insanoğlu derdi davası olunca susuveriyor, içine kapanıyor. ben kelimelerin anlamsız kaldığını anladığım zaman içime kapanıveriyorum. pek çok insan da böyle. insanlar canını yakan tarifsizlikleri kelimelerle basitleştirmeye hem gönülleri razı olmuyor, hem güçleri takatleri kalmıyor. yorgun oluyor ve savaşmak uğruna bir değer bulamıyor. gözlerimizin içine bakınca yaramızdan anlayan, varlığını yaşamaya dair bir değer, refika-i hayatlarını aramakla geçiyor benim ve benim gibiler için hayat. sanırım oğuz atay'ın "kelimeler albayım, bazı anlamlara gelmiyor." derken aklından geçen şey tam da buydu.

kirdilar lan hevesimizi korkar olduk yine agir laflar isitecez diye

"sen ne kadar konuşursan konuş anlattığın karşıdakinin anladığı kadardır ancak." bu sözü bilen ve anlayan insandır kanımca.

susmak bazen daha fazla şey anlatır tabi anlayana

söylesem de sikleyen yok zaten. artık bir köşeye çekilip olayları akışına birakmaya çalışıyorum o da olmuyor

söylesem anlarmı ,dinlermi beni,benim gibi hissedermi

söylenmez, anlatılmaz çünkü; "söyledim...duydu anlamına gelmez. duydu...doğru anladı anlamına gelmez. anladı...hak verdi anlamına gelmez. hak verdi... inandı anlamına gelmez. inandı... uyguladı anlamına gelmez. uyguladı... sürdürecek anlamına gelmez. bazı şeyler, bazı anlama gelmez.."

yapmadıklarınızdansa yaptıklarınızdan pişman olmak daha iyidir arkadaşlar. açın söyleyin ne söyleyecekseniz.

söyleyeceklerinin hiçbir şeyi değiştirmeyeceğini bilmektir.

berbat bi durum. söyleyemediğim gibi hergün aklıma gelip sanki onunla konuşur gibi kendi kendime konuşuyorum. gidip söylesem rahatlayacağım ama nerde

(bkz: mehmet erdem hakim bey) sussan olmuyor susmazsan olmaz.

çok şey demek istiyorum... hayat artık gerçekten de çok şey, insanlar tuhaf bir şey, her şey korkunç derecede şey. daha ne kadar şey olabilir ki diyorsun ama dünya her geçen gün daha da şey oluyor. hiçbir şeyin pek bir şeyi kalmadı, aşklar, dostluklar, bağlar bile çok da şey değil, hatta sevişmenin dahi şeyi kalmadı. geceler ayrı bir şey gündüzler bambaşka bir şey. geldik işte gidiyoruz ama anlamadık bu nasıl bir şey!?

bazen anlatmak istediğine kuracağın hiçbir cümle yetmez, hepsi hafif kalır.

duvara söylesem daha az hayal kırıklığına uğrarım

tc'mide verseydiniz keşke... şaka maka söylecek çok şey varda anlayacak birisi yok olsa da anlaşılmak istiyor muyum emin değilim o yüzden devamkee.

söyleyince bir şeylerin değişmeyeceğinin farkında olmak diyelim biz ona

sabaha kadar anlatsam anlatırım da çözümü olmayan şeyleri irdelemek manasız geliyor artık. bu işler böyle yani, her şeyi çözemiyor insan...

Sana benn şiirler sözlerrr büyüttüjjdhgdxrcfbyhxxgfx

Söylesem kim beni anlayacak ki hissi.

Söyleyince ne değişecek

Ben bunu kendimce şöyle açıklayabilirim "bi zamanlar çok konuştum faydasını görmedim" bu sebepten de söylemek istediğim ne kadar çok şey olsa da bi faydası olmayacağının farkında olduğumdan söyleyemiyorum..

Ya biz bunu anlattık kalemle anlattık kahve kupası ile anlattık varlığımızla anlattık daha bir şey söylemiyorum susuyorum anlasınlar

Bir süre sonra ne kadar konuşursan konuş anlamayacaklarını bildiğin için derin bir sessizliğe gömülüyorsun.